Kans op een miskraam

Eén op de zes zwangerschappen eindigt in een miskraam. Dit is vrijwel altijd het gevolg van ernstige afwijkingen bij het vruchtje waardoor de natuur zelf beslist dat verdere ontwikkeling niet mogelijk is. Uw lichaam stoot de vrucht in dat geval af. Het risico op zo’n spontane abortus is het grootste in de eerste drie maanden van uw zwangerschap.

Hoe verloopt een miskraam?

De eerste tekenen van een miskraam zijn bloedverlies en buikpijn. De buikpijn neemt toe en kan veranderen in hevige krampen en het bloedverlies wordt heftiger. Tot slot drijft het lichaam het zwangerschapsweefsel uit de baarmoeder.

Soms komt een miskraam niet spontaan op gang. In dat geval zult u samen met uw gynaecoloog een keuze maken voor het op gang brengen van de miskraam met behulp van medicijnen of een curettage. Kiest u voor medicijnen dan kan de miskraam thuis worden afgewacht. Kiest u voor een curettage, dan zuigt de arts met een klein buisje uw baarmoeder leeg. Dit gebeurt in het ziekenhuis en meestal onder narcose.

Onderzoek na een miskraam

Het kan gebeuren dat u meerdere keren achter elkaar uw kindje verliest door een miskraam. In dat geval kunt u onderzoek laten doen naar de reden waardoor er iets misgaat tijdens uw zwangerschap. Met behulp van bloedonderzoek kan worden onderzocht of er een bepaalde afwijking in uw DNA zit, waardoor de kans op een miskraam groter is. Ook kan er sprake zijn van bepaalde stollingsafwijkingen die de kans op een miskraam vergroter.

Rouw en verdriet na een miskraam

Een miskraam krijgen is een heftige gebeurtenis. Uw zwangerschap eindigt zeer plotseling, zonder dat u er zelf invloed of schuld aan heeft. Vandaar dat veel vrouwen verdriet hebben en een rouwproces doormaken na de miskraam. Het is verstandig naasten in uw omgeving te vertellen over uw miskraam, zodat u dit verdriet kunt delen.