Wanneer uw kindje te vroeg is geboren maakt u als ouders een zware beginperiode mee. In plaats van samen thuis op de bank uw kraamvisite te verwelkomen, ligt uw kindje aan allerlei slangetjes op de couveuse afdeling van het MCL. Verpleegkundigen en artsen zullen er alles aan zal doen om u te steunen met advies en praktische zaken.

Wanneer spreken we van vroeggeboorte?

Als een kind voor de 37^e week geboren wordt, noem je dit een vroeggeboorte. In plaats van nog wat langer in de baarmoeder te groeien, zal uw kind vanaf nu alles zelf gaan leren. Vaak hebben ze hier nog ondersteuning bij nodig.

Tussen 36 en 37 weken wordt uw kind onderzocht door de kinderarts en mag hij/zij vaak bij u blijven op de kraamafdeling. Kinderen tussen de 32 en 36 weken oud worden ook onderzocht, maar nadien opgenomen op de couveuse afdeling, vernoemd naar de speciale bedjes van doorzichtig glas. Indien uw kind jonger dan 32 weken is wordt hij/zij overgeplaatst naar een neonatale intensive care unit (NICU).

Elk kind krijgt zorg van een verpleegkundige, een zaaldokter en een kinderarts die gespecialiseerd is in te vroeg geboren baby’s (neonatoloog). Dagelijks wordt er visite gelopen door de zaaldokter en de verpleegkundigen, waar een plan voor de dag of voor meerdere dagen wordt bedacht.

Extreem vroeggeboorte

Indien uw kind voor de 32 weken geboren wordt is er overplaatsing nodig naar een neonatale intensive care unit (NICU) in een academisch ziekenhuis. We spreken dan van een extreem te vroeg geboren kinderen of een extreme prematuur. Dit komt bij zo’n 3 procent van de bevallingen voor. Daar is de opvang van extreme premature baby’s optimaal. Afhankelijk van uw woonplaats, zal uw kindje na verloop van tijd naar een algemeen ziekenhuis dichter in de buurt worden verplaatst.

Een band opbouwen

Ondanks dat er verpleegkundigen, dokters en/of andere hulpverleners (bijv. fysiotherapeut, logopediste) betrokken zijn bij uw baby, is jullie aanwezigheid het fijnst! Het is belangrijk om te hechten aan elkaar en een band met uw baby op te bouwen.

Voorbeelden van contact maken met je baby:
– Buidelen; huid-op-huid contact maken met uw baby (zowel vader als moeder)
– Verzorging; temperatuur meten, luier verschonen, in bad gaan
– Aanwezig zijn en comfort bieden; praten, zingen, boekjes voorlezen, troosten bij huilen of onrust

Bovenstaande voorbeelden zijn belangrijk voor een veilig en geborgen gevoel, hechting, vermindering van stress, stimulatie van borstvoeding (indien gewenst), hechting door reuk en tastzin van uw baby, het leren kennen uw baby en daarbij groei van zelfvertrouwen voor ouders. Verder draagt dit bij aan een gezonde emotionele, sociale en zelfs motorische ontwikkeling.